สุภาษิตจากจีน ภาค 2 !!!

naikatom

ชัยชนะที่สูงค่า คือชนะใจตนเอง
ช่วยตนเองให้หนัก ดีกว่าช่วยคนอื่นให้มาก
ชมด้วยคำหลอกไม่สำเร็จเท่าด่าด้วยคำจริง
ชายไร้ญาติ เพราะภรรยาจะไร้ค่าในครอบครัว
ชีวิตคนเราอยู่ได้เจ็ดวัน
ชีวิตคือความเศร้าในคนทุกข์ คือความสนุกในยามฝัน
ชีวิตเสือมีลาย ชาติชายมีชื่อ




ดนตรี คืออารมณ์ของสวรรค์
ดินไม่อวดว่ากว้าง ฟ้าไม่อวดว่าสูง
ดีใจกับเสียใจมีคำตอบว่าจากไป และกลับมา
ดูด้วยตาหนึ่งครั้ง ดีกว่าฟังมาร้อยหน
เดือนหงายไม่นอน เดือนดับไม่ตื่น
ได้เกียรตินั้นง่าย รักษานั้นยาก
ได้เห็นรอยยิ้มดีกว่าได้ฟังเสียงร้อง
เดินด้วยขาตนเอง ดีกว่ารอคนมาพยุง


ทรัพย์สินถ้ายึดติด ชีวิตก็ไม่สุข
ท้อแท้จะผิดหวัง ลังเลจะแพ้พ่าย
ทองคำถ้าอยู่ ผ้าขี้ริ้วก็ไร้ค่า คนถ้ามีวิชาก็สูงส่ง
ทำงานอย่าหยุดชีวิตไม่อับจน
ทำดีอย่าหวังสิ่งตอบแทน
ทำบุญเอาหน้า แต่งหน้าหลอกตัว
ที่ใดมีคนที่นั่นมีชีวิต
ทุกคนล้วนซึ้ง ในวจีที่ออกมาจากใจ


ธรรมใดก็ไม่เกิดถ้าไม่ทำ
ธรรมชาติย่อมตายด้วยธรรมชาติ
ธรรมชาติของคนคือต้นไม้บนภูเขา
ธรรมเนียมประเพณี อย่ามองข้าม
ธรรมชาติของสตีร คือบุรุษที่เคียงข้าง
ธรรมชาติทั้งหลายจะยิ่งใหญ่ ถ้าใจรักษาธรรม
ธรรมชาติแห่งจิต คือเวลาที่อมตะ
ธรรมชาติของนก คือความอิสระ


นกฉลาดเลือกต้นไม้ควรเกาะ
นกที่สวย กรงยิ่งมาก
นกในมือหนึ่งตัว นกในมือนับล้าน
นรกอยู่ในใจ เกิดได้แม้สวรรค์มาหา
น้ำอยู่ที่ใด ปลาอยู่ที่นั่น
น้ำตามีวันหยุด น้ำใจไม่มีวันหมด
นิ่งเป็นภูเขา ราชายังมาหา
ในความทุกข์ยังมีความสุข


บนเส้นทางที่ยาวไกล ยังมีขวากหนามมากมาย
บนถนนที่เรียบยาว อาจเจอตอโดยฉับพลัน
บวชผ้าเหลืองก็เสียหาย สึกผ้าลายก็เปลือง
บ้านอยู่ที่ไหน หัวใจอยู่ที่นั่น
บาปเป็นรากเหง้า ของความทุกข์
บิดาคือธนาคาร ที่บุตรถอนเงินโดยไม่ต้องฝาก
บินสูงก็หนาว ตกลงมาก็เจ็บ
บุคคลใดไม่มีเพื่อน บุคคลนั้นไม่มีสังคม


ปกครองบ้านได้ ปกครองเมืองอยู่
ประชาชนถือคำพูด ผู้พิพากษาถือตัวหนังสือ
ประโยชน์อย่ามาก จิตใจจะล้น
ปรัชญาคนวัยดึก คือสำนึกคนวัยหนุ่มสาว
ปากกามีน้ำหมึก เข้มกว่าเลือดบนคมดาบ
ปลูกดอกไม้เป็นปี ได้ชมเพียงสิบวัน
ปวดกายยังมีวันหาย ปวดกายเจ็บไม่ลืม
เป็นดวงใจของคนแก่ ดีกว่าเป็นทาสชายหนุ่ม